لوله گرمایش خشک و اختلاف لوله گرمایش مایع

محیط گرمایشی متفاوت است و لوله گرمایش انتخاب شده نیز متفاوت است. محیط های مختلف کار ، مواد لوله گرمایش نیز متفاوت هستند. لوله گرمایش را می توان به گرمایش خشک هوا و گرمایش مایع تقسیم کرد ، در استفاده از تجهیزات صنعتی ، لوله گرمایش خشک بیشتر به لوله گرمایش فولاد ضد زنگ ، بخاری فینز تقسیم می شود. ویژگی مشترک آنها استفاده از فولاد ضد زنگ ، استفاده از حرارت سیم گرمایش الکتریکی ، انتقال حرارت به هوا است ، به طوری که دمای محیط گرم شده افزایش می یابد. اگرچه لوله گرمایش اجازه سوزش خشک را می دهد ، اما هنوز هم بین لوله گرمایش سوزش خشک و لوله گرمایش مایع تفاوت وجود دارد.

لوله گرمایش مایع: ما باید ارتفاع سطح مایع را بدانیم و آیا مایع خورنده است. لوله گرمایش مایع باید در حین استفاده کاملاً در مایع غوطه ور شود تا از پدیده سوزاندن خشک لوله گرمایش الکتریکی جلوگیری شود و دمای سطح آن خیلی زیاد است و در نتیجه لوله گرمایش در حال ترکیدن است. اگر لوله گرم کننده آب نرم شده معمولی ، ما می توانیم ماده 304 استنلس استیل معمولی را انتخاب کنیم ، مایع خورنده است ، با توجه به اندازه خوردگی می توان از جنس استنلس استیل 316 مواد ، لوله حرارتی تیفلون ، لوله تیتانیوم و سایر لوله های گرمایش مقاوم در برابر خوردگی انتخاب کرد. اگر قرار باشد کارت روغن را گرم کند ، می توانیم از مواد فولادی کربن یا مواد استیل ضد زنگ استفاده کنیم ، هزینه مواد فولادی کربن کمتر است ، که در گرم کردن روغن داخل آن استفاده می شود ، زنگ نمی زند. اگر بار سطح روغن گرمایش خیلی زیاد باشد ، دمای روغن خیلی زیاد خواهد بود ، برای ایجاد تصادفات آسان خواهد بود ، باید مراقب باشیم. پدیده مقیاس و تشکیل کربن روی سطح لوله گرمایش باید به طور مرتب مشاهده شود و برای جلوگیری از تأثیرگذاری در اتلاف گرما و کوتاه کردن عمر سرویس ، باید اقداماتی انجام شود.

لوله گرمایش خشک: لوله گرمایش از فولاد ضد زنگ برای اجاق گاز ، لوله گرمایش یک سر برای گرم کردن سوراخ قالب ، لوله گرمایش باله برای هوای گرم شده و شکل ها و قدرت های مختلف نیز می تواند با توجه به نیاز طراحی شود. در شرایط عادی ، قدرت لوله خشک شده از 1 کیلو وات در هر متر تجاوز نمی کند و در صورت گردش فن می توان آن را به 1.5 کیلو وات افزایش داد. از منظر در نظر گرفتن عمر آن ، بهتر است کنترل دما را داشته باشید ، که در محدوده ای کنترل می شود که یک لوله می تواند در برابر آن مقاومت کند ، به طوری که لوله در تمام مدت گرم نمی شود و بیش از دما است که لوله می تواند در برابر آن مقاومت کند.